Kodeks Wędrowniczy ....

iksemes

Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych,którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę

Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat.

Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna.To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte ,to tajemnica współdziałania przyrody i człowieka.

Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie łatwo wędrownik odszuka w sobie.

Wędrownik jest zawsze gotów nieść pomoc.

Wędrownik bardziej niż jakikolwiek inny harcerz jest przyjacielem całego świata.

Wędrownika ciągnie siła nieprzetarta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu toczącym się zbyt wolno.

Wędrownik spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją.

Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.

Wędrownik stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie,w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny.

Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.

... nie poprzestańmy na tym ... dopisujmy nowe