Słów parę dla zdobywających HO...

iksemes

Artykuł zaczerpnięty z [link widoczny dla zalogowanych]

HO – kto to taki?
Najkrócej mówiąc, harcerz orli/ harcerka orla to młody, dojrzały człowiek. Dojrzałość okazuje się tym, że poza wiedzą, poza regułkami, poza teorią, zaczynamy rozumieć świat. HO to człowiek dojrzały fizycznie, umysłowo i przede wszystkim duchowo. W tej kolejności od mniejszego płomienia do większego – co wiemy z wędrowniczej watry. Pójdźmy właśnie tym tropem – wszystko po kolei.

Dla kogo HO?
To częsty temat do dyskusji. Powiem szczerze, że zauważyłem w tej kwestii pewien stereotyp u starszych instruktorów zwłaszcza, że HO to „gość z klasą”, jak ja to mówię: harc-robot. Gdzieniegdzie się mówi, że taki stopień, tak jak kolejny (Harcerz Rzeczpospolitej/ Harcerka Rzeczpospolitej) to dopiero pośmiertnie, w sumie prędzej na żarty ale coś w tym jest. Jeszcze gdzie indziej takie stopnie otrzymuje się za szczególne zasługi. Chore, prawda? Stopień HO, to stopień już dla początkującego wędrownika, od 16 do 25 roku życia. Więc może już nim być 16-latek. Tak to nie są żarty! 16-latek. Mniej więcej w tym samym przedziale czasowym (nieco wcześniej) w kościele katolickim młodzież przystępuje do sakramentu bierzmowania, które jest dowodem dojrzałości katolickiej, przynajmniej powinien być – tak jak HO. Tyle, że HO nie jest to stopień dojrzałości harcerskiej, a ludzkiej. Nie chcę oczywiście powiedzieć przez to, że tylko w harcerstwie dzięki temu stopniu można stać się dojrzałym człowiekiem, nie, nie. Harcerstwo to pewien styl, który proponuje dziecku, młodemu człowiekowi pewną formę rozwoju dla niego. W harcerstwie rozwijamy się dzięki stopniom harcerskim, a czas na dojrzałość ludzką to stopień HO.

Naramiennik wędrowniczy a HO
Zanim zacznie się zdobywać stopień wędrowniczy (Harcerz Orli/ Harcerka Orla i Harcerz Rzeczpospolitej/ Harcerka Rzeczpospolitej), należy zdobyć naramiennik wędrowniczy. Jest to element, który wprowadza nas w tajniki wędrownic twa, a tym samym stopni wędrowniczych, jest ważny by to wszystko ogarnąć, zrozumieć. Ważne jest, żeby to zrobić po kolei a nie na raz, czyli HO razem z naramiennikiem wędrowniczym. Dlaczego? Jeżeli zaczniemy pisać próbę na HO bez zrozumienia wędrownic twa, ponieważ nie posiadamy naramiennika wędrowniczego to ta próba może być zła. Samo rozpisanie próby jest już nieco inne niż poprzednie. Każde wymaganie jest ogółem, jest wytyczną do jakiegoś celu. Celu, który kandydat na HO musi odszukać i zrozumieć. Przede wszystkim jest to indywidualna wędrówka, każda próba na HO musi być rozpisana pod kandydata, dlatego ważne jest to, by już wiedział skąd podział na trzy części i akurat takie. To dla niego wskazówka. Kolejnym aspektem jest zrozumienie idei wędrownic twa, ponieważ ono będzie cały czas towarzyszyć w całej wędrówce harcerza, który ma próbę na HO, każdy punkt, wymaganie, które będzie wykonywał, będzie realizowane z duchem wędrownic twa, tak aby wszystko przebiegło tak jak powinno być – czyli tak, żeby nasz harcerz, kandydat na HO rozwinął się jak najlepiej, by był dojrzały.

Próba na HO
Jak już wspominałem wcześniej, próba jest bardzo ważnym elementem, w zasadzie pierwszym i bardzo odmienna od poprzednich na belki, krokiewki. Podczas rozpisywania próby z opiekunem (o nim za chwileczkę) można już wiele rzeczy czasem zaobserwować. Widać już czy harcerz wie o co chodzi, czy jest gotowy na tą próbę, czy chce się jej podjąć, czy też można mu czasem coś odpuścić – i takie przypadki się zdarzają, zwłaszcza jak do próby przystępuje już dojrzały praktycznie człowiek w podeszłym wieku, choć jeden druh kiedyś napisał mi, że zawsze jest nad czym z sobą popracować, więc nawet dla 40-latka ta próba, ba dobra próba przydaje się. Miał rację.

Opiekun
Opiekunem próby na HO nie musi być ktoś kto posiada stopień wyżej, dlaczego? HO do specyficzny stopień, w którym nie chodzi o techniki, wiedzę harcerską, a nawet zdarza się że w tej próbie nie ma żadnej wzmianki o działaniu dla drużyny, w zależności od człowieka. Dlatego więc kto posiada HO, to znaczy, że rozumie próbę, rozumie ten stopień, jest dojrzały, więc nic nie stoi na przeszkodzi, żeby był opiekunem innego harcerza, który chce zdobyć ten stopień. Reszta jest podobna do zadań jakiegokolwiek opiekuna na stopień, układa próbę razem z kandydatem, lecz tym razem liczy bardziej na samodzielność jego, nie podpowiada za dużo, robi to tylko wtedy kiedy powinien. Jest w stałym kontakcie z harcerzem, żeby mieć go na oku, obserwować jego rozwój, rozmawiać z nim, dyskutować, odpowiadać na niejasności związane z życiem, światem, które są zainicjowane poprzez realizację jakiegoś zadania na próbie, ale nie tylko. Na końcu opiekun podsumowuje próbę i oznajmia jak w niej kandydat wypadł, bo to on posiada już ten stopień i rozumie. Nie mamy pewności czy kandydat rozumie to wszystko, dlatego właśnie są ważne te rozmowy, dyskusje, pytania, odpowiedzi. Nie musi być to w formie rozmowy na żywo, ale pisaniem listów, pisaniem e-meili, pisaniem nawet sms-ów, rozmowy przez telefon, pisaniem dzięki komunikatorom internetowym, komunikowanie się poprzez sprzęt krótkofalarski, i co tylko dusza wymyśli. Najważniejsze, żeby nie mieć oporów, opiekun to dojrzała osoba i jak sama nazwa mówi – opiekun Twojej próby.

Świeży wędrownik
Z tym miałem ja osobiście największy problem. Co zrobić z osobą, która zaczęła swej harcerskiej drogi w wieku wędrowniczym? Odpowiedź dla mnie jest prosta i logiczna wg metodyki wędrowniczej. Dajemy jej próbę na harcerza/ harcerka, która ma za zadanie zapytać się go, czy chce być harcerzem, czy nie. Nie jest to próba na stopień, sama nazwa mówi, próba na harcerza/ harcerkę. Jest to jego próba, czy to mu się spodoba, czy to właśnie to czego chce. Po tym otrzymuje kolejną próbę – na naramiennik wędrowniczy, ponieważ jest w wieku wędrowniczym. Nie może dostać próby na jakąś belkę czy krokiewkę, ponieważ to nie stopnie dla niego, on nie powinien się cofać, tylko rozwijać, a celem naszej organizacji harcerskiej jest wszechstronny rozwój młodego człowieka, wychowanie go na dobrego polaka. Więc tak jak wcześniej już wspominałem po wcześniej otrzymanym naramienniku wędrowniczym przychodzi próba na HO. W tym momencie starsi instruktorzy, a również młodzież harcerska zaślepiona lub nasiąknięta patologią – są oburzeni, zniesmaczeni. Bo jak to tak, że jakiś Świeżo upieczony harcerz po krótkim czasie otrzymuje próbę na HO, a nie daj Boże jeszcze ją skończy i otrzyma ten stopień?! Dla mnie to żenada. Dlaczego miałbym nie dawać, jeżeli pisze jasno i wyraźnie, jaką mamy misje, cel w harcerstwie, jaką mamy metodykę wędrowniczą i dla kogo są stopnie wędrownicze? Młoda osoba powinna się rozwijać, powinna dojrzeć, a inni którzy myślą inaczej i posiadają ten stopień, to ja tylko mogę zadać pytanie, czy rozumieją tą gwiazdkę, którą noszą na swoim prawym pagonie. Świeży wędrownik przechodzi świadomą wędrówkę w takiej kolejności: próba harcerza/ harcerki, naramiennik wędrowniczy, stopień HO, stopień HR.